Przejdź do treści

Śliwa domowa ( Prunus domestica L.)

Śliwa domowa (<i> Prunus domestica </i>L.)

Występowanie: gatunek prawdopodobnie zawędrował do Europy z Kaukazu. Rozpowszechniony w całej Europie, a także w zachodniej Azji i północnej Afryce. 

Siedlisko: gatunek niewymagający siedliskowo, preferuje nasłonecznione stanowiska i żyzne, próchniczne gleby. 

Opis: jest gatunkiem niewielkiego drzewa lub krzewu. Dorasta do 10 m, jeśli tylko ma do tego odpowiednie warunki. Liście śliwy domowej są eliptyczne, karbowano piłkowane, spodem miękko owłosione. Wykazują dużą zmienność morfologiczną, w zależności od ich umiejscowienia na drzewie. Białe kwiaty, składają się z pięciu działek kielicha i pięciu płatków korony; wyrastają na szypułkach po dwa, przyciągając liczne owady zapylające. Owocem śliwy domowej jest jadalny pestkowiec, bogaty w składniki odżywcze. 

Inne cechy i zastosowania: powstał poprzez skrzyżowanie dwóch innych gatunków – śliwy tarniny (Prunus spinosa L.) i ałyczy, śliwy wiśniowej (P. cerasifera Ehrh.). Obecnie bardzo często spotyka się go w sadach i ogrodach, głównie z uwagi na jego smaczne i bardzo zdrowe owoce. Takson spożywczy i leczniczy; obecnie uprawia się około 2000 odmian tego gatunku. Pestkowce śliw zawierają, m.in. pektyny, które pozytywnie wpływają na działanie układu pokarmowego, poprawiają apetyt oraz regulują poziom złego cholesterolu. Ponadto są bogate w liczne witaminy zwłaszcza te z grupy B przez co uznawane są za naturalny środek uspokajający. W medycynie wykorzystuje się także wyciągi z kory tej rośliny, które pomagają podczas leczenia schorzeń prostaty. Śliwa domowa jest gatunkiem miododajnym, bardzo cenionym przez pszczelarzy. Ponadto drewno śliwy często wykorzystuje się przy produkcji mebli z racji jego dużej twardości, a tym samym odporności na uszkodzenia mechaniczne.

 

Opracowano na podstawie:

Szafer, S Kulczyński, B. Pawłowski, 1986. Rośliny Polskie. Warszawa: PWN.

Bugała, 1991. Drzewa i krzewy. Warszawa: PWRiL.

A. Rejman, 1994. Pomologia, odmianoznawstwo roślin sadowniczych. Warszawa: PWRiL.

Z. Grzyb, E. Rozpara, 2000. Nowoczesna uprawa śliw. Warszawa: Hortpress.

 

Przejdź do mapy
Flaga Polski, Godło Polski, Logo Ministerstwa Edukacji i Nauki, napis: Projekt dofinansowany przez Ministra Edukacji i Nauki ze środków z budżetu państwa w ramach programu Studenckie koła naukowe tworzą innowacje